Trwając w atmosferze uroczystości Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego członkowie Oddziału Dolnośląskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich uczestniczyli 6 listopada br. we Mszy św. we wrocławskim kościele pw. św. Maurycego. W Liturgii Eucharystycznej sprawowanej przez członka stowarzyszenia ks. prof. Tomasza Błaszczyka modlono się za zmarłych we wcześniejszych latach dziennikarzy i pracowników mediów dolnośląskich: Brunona Brożyniaka, Romualda Adama Lazarowicza, Lothara Helmuta Herbsta, Antoniego Gucwińskiego oraz zmarłych w bieżącym roku: Moniki Jaworskiej, Krzysztofa Kucharskiego, Łukasza Owsianego, Dawida Palucha.
W kazaniu celebrans skoncentrował uwagę na triadzie prawd eschatologii chrześcijańskiej wyrażonych w „Credo” i odnoszących się do egzystencji każdego człowieka: śmierci, zmartwychwstania i życia wiecznego. Te prawdy podniesione w przekazie biblijnym Starego i Nowego Testamentu znalazły swój dowodny wyraz w osobie i życiu Jezusa Chrystusa – co jako chrześcijanie przyjmujemy i z wiarą wyznajemy.
Podkreślenie jednak wyjątkowego znaczenia i ponadczasowej doniosłości rozstania z życiem doczesnym oraz konsekwencji tego aktu z perspektywy chrześcijańskiej poprzedzone zostało analizą śmierci – jako zagadnienia podjętego przez myślicieli ujmujących ją zarówno z perspektywy pesymistycznej, jak i optymistycznej. W przypadku pierwszej koncepcji – odwołano się do poglądów głoszonych przez: Voltaireʹa, Martina Heideggera, Jeana Paula Sartreʾa – ze stwierdzeniem, że „absurdem jest, że narodziliśmy się i absurdem, że umieramy”. W odniesieniu zaś do koncepcji optymistycznych zbliżonych do chrześcijaństwa kaznodzieja przywołał m.in. tezy filozofii platońskiej, neoplatońskiej i stoickiej – zwieńczonej przemyśleniami Seneki Młodszego uznającego śmierć za „radosne przejście do życia wiecznego”, – „przejście ze świata cierpień i różnych ograniczeń do świata szczęśliwego”.
Zarówno udział we Mszy św., jak i rozmowy jej uczestników po zakończeniu liturgii uświadomiły nam konieczność pielęgnowania pamięci o tych, którzy odeszli. Szacunek dla nich kształtuje bowiem tożsamość środowiska dziennikarskiego, czyni je bardziej zintegrowanym i dojrzałym oraz odpowiedzialnym za przetrwanie chlubnej tradycji dziennikarskiego etosu.
