Zmarł red. Andrzej Gołębiowski, wieloletni dziennikarz mediów na Wybrzeżu Gdańskim. Zauroczony romantyką morza, przyjechał do Trójmiasta z Chełma w woj. lubelskim, z zamiarem zdobycia jednego z zawodów, o jakich marzą młodzi ludzie mieszkający z dala od brzegów Bałtyku. Podjął więc studia na elitarnym Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej.
Jako student, dzięki szerokim zainteresowaniom i rozlicznym talentom nie ograniczał się tylko do tematyki technicznej, ale kierował je także ku innym dziedzinom. Zgłosił się więc na seminarium dziennikarskie organizowane przez redakcję ogólnopolskiego tygodnika uczelni technicznych „Politechnik”. Wkrótce zaczął pisać na jego łamach i stał się członkiem redakcji. Ta nowa pasja sprawiła, że po kilku latach okrętownictwa zadecydował o wyborze przyszłego zawodu i ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Pracował w „Głosie Wybrzeża”, „Dzienniku Bałtyckim”, „Tygodniku Morskim”, „Wybrzeżu”, „Czasie”, „Budownictwie Okrętowym i Gospodarce Morskiej”, publikując też w „Polish Maritime News” oraz w „Schiff und Hafen”. Łączył wiedzę techniczną i znajomość zjawisk gospodarczych i ekonomicznych z wielką wrażliwością na sprawy społeczne. Stał się wybitnym znawcą gospodarki morskiej, którą znał i rozumiał. Prezentował trafne analizy i pogłębione oceny procesów występujących w stoczniach, w portach i w żegludze. Teorię podpierał praktycznymi obserwacjami dokonywanymi podczas kilku rejsów polskimi statkami. Dawały mu one skalę porównawczą i bazę do odniesień i porównań. Ciekawy świata, lubił podróżować i chętnie wykorzystywał okazje, które w okresie PRL pozwalały dziennikarzom na studyjne wyjazdy. Przywoził z nich interesujące materiały i spostrzeżenia a także fotografie, które wykonywał z wielką pasją i umiejętnością.
Zachowywał niezależność własnych poglądów i jak przyznawał po latach – potrafił je zawsze obronić i utrzymać. Z nadzieją witał przemiany zapoczątkowane w sierpniu 1980 roku. Dołączył do zespołu „Tygodnika Gdańskiego” – pisma „Solidarności”. Ten ruch związkowy reprezentował później jako przewodniczący NSZZ „Solidarność” w Prasie Bałtyckiej (wydawcy Dziennika Bałtyckiego). Ogromną satysfakcję dawało mu prowadzenie zajęć na poziomie uczelnianym dla młodych dziennikarzy.
Z natury dobrotliwy, przyjacielski i życzliwy ludziom, potrafił jednak zawsze stanowczo bronić swoich racji. Z niewielkiej emerytury regularnie przesyłał datki na pomoc chorym dzieciom. Jak sam podkreślał, organicznie pozbawiony był dążenia do zaszczytów i stanowisk. W korespondencji podpisywał się – „Lumpenliberał”. Z przekonania demokrata, przeciwny wszelkim formom autorytaryzmu, krytyczny wobec zmian społecznych i politycznych zachodzących w ostatnich latach w naszym kraju. Nie ukrywał swoich, czasami wyrażanych przekornie, pesymistycznych poglądów na temat dalszych losów Polski i świata, co sprawiało, że wygasały stare przyjaźnie, a on coraz trudniej przeżywał swoją samotność, którą pogłębiały nasilające się codzienne trudności i problemy zdrowotne.
Nie wykorzystał wszystkich swoich talentów. Pięknie rysował, pisał błyskotliwe felietony, wspaniale i zajmująco opowiadał, miał lekkie pióro, którym mógł, już po przejściu na emeryturę, przekazać swoją wiedzę i oryginalne, zawsze jednak oparte na zdrowym rozsądku, poglądy i oceny. Zapewne na przeszkodzie stała tu stale pogarszająca się i trudna do uleczenia wada wzroku.
Odszedł Przyjaciel, uczciwy i skromny człowiek o prawym charakterze i encyklopedycznej wiedzy.
Andrzej Gołębiowski. Dziennikarz, publicysta morski, medioznawca.
Ur. 28 lipca 1944 r. w Zamościu. Studiował na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej (1961–1964), absolwent Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (1982).
Sekretarz gdańskiego oddziału Tygodnika Studenckiego „Politechnik” (1967– 1971); redaktor miesięcznika „Horyzont” (1971); redaktor działu, publicysta działu ekonomiczno-morskiego „Głosu Wybrzeża” (1971–1980); publicysta tygodnika „Czas” (1980–1981); kierownik działu ekonomicznego tygodnika „Wybrzeże” (1982–1983); zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Budownictwo Okrętowe” (1983–1990); publicysta, następnie sekretarz redakcji „Tygodnika Gdańskiego” (1989–1992), publicysta „Dziennika Bałtyckiego”, kierownik Redakcji Analiz Prasowych „Dziennika Bałtyckiego” – Wydawnictwa Prasa Bałtycka (1992–2004). Przewodniczący NSZZ „Solidarność” w Prasie Bałtyckiej (potem Polska Press).
Wykładowca w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza i Wyższej Szkole Komunikacji Społecznej w Gdyni.
Laureat I nagrody w ogólnopolskim konkursie na reportaż zagraniczny tygodnika „ITD” (1971) i nagrody publicystycznej ministra żeglugi (1973).
Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1978) i odznaką „Zasłużony Pracownik Morza”.
W Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich od 1971 roku.
Mieszkał w Gdańsku, zmarł 17 grudnia 2022 r.
