Stefan Bratkowski, dziennikarz, publicysta, pisarz, wieloletni oraz honorowy prezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, zmarł 18 kwietnia po długiej chorobie.
Tę smutną wiadomość przekazał portal studioopinii.pl, którego był twórcą i szefem.
Stefan Bratkowski urodził się 22 listopada 1934 roku we Wrocławiu. Absolwent prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Karierę dziennikarską rozpoczynał w 1956 roku w redakcji „Po prostu”, pisał reportaże, później książki reporterskie. W Księdze wróżb prawdziwych opisywał przyszłość tworzoną przez postęp nauki i techniki, w Grze o jutro podważał sposób funkcjonowania gospodarki PRL.
W 1970 roku został redaktorem dodatku do „Życia Warszawy” – „Życie Nowoczesności”, z którego usunięto go trzy lata później z przyczyn politycznych.
W październiku 1980 roku, na fali przemian związanych z powstaniem „Solidarności”, został wybrany na prezesa Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Po wprowadzeniu stanu wojennego nadal kierował tą organizacją, która działała już w podziemiu. Był twórcą „Gazety Dźwiękowej”. W 1989 roku ponownie wybrano go prezesem zalegalizowanego SDP, funkcję tę pełnił do 1990 roku, potem został honorowym prezesem stowarzyszenia.
Był współzałożycielem „Gazety Wyborczej”, do której do 1995 roku pisywał felietony. Później został m.in. publicystą „Rzeczpospolitej”.
Jeden z inicjatorów Fundacji Centrum Prasowe dla Krajów Europy Środkowo-Wschodniej, wchodził w skład rady programowej Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego.
Autor wielu książek m.in. Skąd przychodzimy, Z czym do nieśmiertelności, Nowy Marsyliusz, czyli społeczeństwo inteligentne, Najkrótsza historia Polski, Podróż do nowej przeszłości, Pod wspólnym niebem: krótka historia Żydów w Polsce i stosunków polsko-żydowskich.
opr. jka, fot. Wikipedia.
