Autor: Redakcja portalu sdp.pl

Wystawa „Sprawa Jarosława Ziętary 1992-2022”  w Domu Dziennikarza Warszawie

Redakcja portalu sdp.pl

We wtorek, 6 grudnia o godz. 12 w siedzibie SDP przy ul. Foksal 3/5 w Warszawie otwarta zostanie wystawa „Sprawa Jarosława Ziętary 1992-2022”. Przedstawia ona historię jedynego w Polsce zleconego porwania i zamordowania dziennikarza w celu uniemożliwienia mu opublikowania wyników jego śledztwa.

Wystawa składa się z ośmiu plansz, na których w przystępny sposób prezentowane są różne aspekty sprawy Ziętary, poczynając od przedstawienia sylwetki zabitego dziennikarza „Gazety Poznańskiej” i jego śledztwa dziennikarskiego, z powodu którego go zamordowano, przez patologiczne podejście do niej organów państwa i starania o pociągnięcie sprawców do odpowiedzialności, a skończywszy na upamiętnieniu Jarosława Ziętary jako ofiary zbrodni. Zawiera zdjęcia, dokumenty i najważniejsze informacje dotyczące wydarzeń z trzech dekad. W części są to materiały i informacje, które wcześniej nie były prezentowane.

To pierwsza wystawa poświęcona zamordowanemu dziennikarzowi z Poznania. Przygotował ją Krzysztof M. Kaźmierczak z ramienia Komitetu Społecznego im. Jarosława Ziętary, a wykonanie plansz zostało sfinansowane ze zbiórki publicznej.

Wystawa powstała z okazji 30. rocznicy porwania i zamordowania dziennikarza Jarosława Ziętary, a swoją premierę miała w Poznaniu.

Jarosław Ziętara był dziennikarzem śledczym „Gazety Poznańskiej”, ostatni raz widziano go 1 września 1992 r. Rano wyszedł do redakcji, ale nigdy tam nie trafił. W 1999 r. został uznany za zmarłego, ale jego ciała nie odnaleziono. Do dziś nie wyjaśniono okoliczności śmierci dziennikarz i nie pociągnięto do odpowiedzialności winnych tej zbrodni.

19 października br. Sąd Okręgowy w Poznaniu wydał wyrok uniewinniający dwóch byłych ochroniarzy nieistniejącego już holdingu Elektromis Mirosława R., ps. „Ryba” i Dariusza L., ps. „Lala”, oskarżonych o porwanie, pozbawienie wolności i pomocnictwo w zabójstwie Ziętary. Wcześniej,  24 lutego br. uniewinniony został były senator Aleksander Gawronik, któremu zarzucano podżeganie do zabójstwa dziennikarza. Sprawy te obserwowało Centrum Monitoringu Wolności Prasy SDP.

 

 

Jak media mogą zapobiegać samobójstwom

Redakcja portalu sdp.pl

Bezpłatne szkolenia dla dziennikarzy na temat zasad prawidłowego informowania o zachowaniach samobójczych w mediach organizowane są  w Warszawie, Krakowie i Poznaniu. Dla tych, którzy nie mogą wziąć w nich udział stacjonarnie przygotowano webinar.

Według danych Komendy Głównej Policji każdego roku w Polsce ponad 5 tys. osób odbiera sobie życie, a ponad dwukrotnie większa grupa podejmuje próby samobójcze. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że w populacji naszego kraju prób samobójczych może być nawet 20 razy więcej niż samobójstw. Każde samobójstwo i próba samobójcza wpływa na dwadzieścia osób z najbliższego otoczenia.

Eksperci Biura ds. Zapobiegania Zachowaniom Samobójczym Instytutu Psychiatrii i Neurologii
w Warszawie opierając się na międzynarodowych badaniach i zaleceniach opracowali Rekomendacje dotyczące informowania o zachowaniach samobójczych, które stanowią swoisty drogowskaz, jak tworzyć treści, aby nie były zagrażające czy szkodliwe i nie wywoływały niebezpiecznych następstw w postaci kolejnych prób samobójczych, a przyczyniły się do wywołania efektu Papageno, czyli zmniejszenia liczby zachowań samobójczych.

W ramach bezpłatnych szkoleń dla dziennikarzy, które prowadzone będą przez ekspertów suicydologów, osoby uczestniczące w szkoleniu poznają podstawowe dane i informacje dotyczące zachowań samobójczych, a także zasady prawidłowego informowania o zachowaniach samobójczych w mediach. Poruszone zostaną zarówno tematy dotyczące zagadnień teoretycznych, jak i praktyczne wskazówki dotyczące tworzenia bezpiecznych materiałów  z zakresu tej tematyki.

Termin szkoleń stacjonarnych

2 grudnia – prowadzi  Małgorzata Łuba, Kraków , Hotel Archeion, ul. Św. Filipa 23/3, godz.  9.30-14.30. Zapisy: : https://forms.gle/GsKbBTQgbE6bQcjc8

6 grudnia – prowadzi Lucyna Kicińska, Warszawa, Instytut Psychiatrii i Neurologii, ul. Sobieskiego 9 (sala konferencyjna Kliniki Psychiatrii Sądowej, tzw. „sądówka”), godz. 13 -18. Zapisy: https://forms.gle/6R9Egoe84qhJGkcM7

9 grudnia – prowadzi Adam Czabański, Poznań, , Hotel IOR – Centrum Kongresowe, ul. Władysława Węgorka 20, godz. 9. 30 – 14.30. Zapisy: https://forms.gle/4QwhJn4sL2qCN9v19

Webinar

5 grudnia  – prowadzi Małgorzata Łuba, godz. 13 – 14.30, Zapisy: https://biurozzs.clickmeeting.com/rola-dziennikarza-w-zapobieganiu-zachowaniom-samobojczym-grudzien/register

Krzysztof Skowroński

Redakcja portalu sdp.pl

Urodzony 1965, Warszawa

Wykształcenie

Ukończył filozofię na  Uniwersytecie Warszawskim

Praca zawodowa

Od 1990 do 2000 roku w Radio Zet; pracę dziennikarza radiowego zaczynał pod kierunkiem Andrzeja Woyciechowskiego; prowadził poranne  wywiady (,,Gość Radia Zet”, kilka tysięcy wywiadów),  cotygodniową, autorską, audycję polityczną swojego pomysłu: ,,Śniadanie z Radiem Zet” (od 1992 do 2000), programy wyborcze  (m.in. autorska ,,Jazda polska”, 1997 i 2000); Przygotowywał też i prowadził codzienną popołudniową audycję ,,Koktajl Mołotowa” na tematy społeczne, polityczne i kulturalne z udziałem publiczności  (1994-1996). W końcu 2000 roku odszedł z Radia Zet wraz z kilkunastoosobową grupą dziennikarzy.  Od 1995 współpracował  (równolegle z pracą w radio)  z telewizją publiczną:  WOT (,,Rozmowa dnia” 1995-2001),  w TVP1 – ,,On czyli kto?” i ,,Gość Jedynki „1998 – poł. 2000 (zrezygnował z prowadzenia programu).  Od 2001 roku współpracował  z radiową Trójką ; prowadził do wakacji 2002  ,,Śniadanie w Trójce” (autorska audycja przeniesiona z Radia Zet) oraz  ,,Salon polityczny Trójki”.. Równolegle  –  w Telewizji Puls prowadził wieczorny  program polityczny  ,,Pytania Krzysztofa Skowrońskiego” (od uruchomienia tej telewizji do zaprzestania programu przed wakacjami 2002). 2003-2005 współpracował  z Telewizją Polsat; przygotowywał i prowadził  autorski, cotygodniowy polityczny talk show ,,Czarny pies czy biały kot” (do jesieni 2004), następnie – do wiosny  2005 roku –  cotygodniową audycję ,,Wywiad Skowrońskiego”. We wrześniu 2005 roku zawarł umowę z TVP1  na cotygodniowy, niedzielny  program publicystyczny ,,Wywiad i opinie”  (WiO) i prowadził ten program do lipca 2007 roku. Od 2004 do 2006 roku brał udział raz w tygodniu w porannych dyskusjach publicystów w Tok FM. Od 8 lipca 2006 roku –  dyrektor i redaktor naczelny radiowej Trójki  W październiku 2007 roku jeden z prowadzących telewizyjne debaty wyborcze.  Odwołany z funkcji dyrektora Trójki   25 lutego 2009 roku,  co stało  się powodem licznych protestów (list w obronie podpisany przez blisko 5 tys. osób, szereg artykułów i wypowiedzi w mediach krytykujących decyzję o jego odwołaniu). W maju 2009 roku założył internetowe Radio Wnet (właściciel, prezes i dziennikarz tego radia); od stycznia 2010 roku Radio Wnet nadaje także w eterze (na falach katolickiego  Radia Warszawa) – prowadził ponad tysiąc Poranków Radia Wnet na  żywo (z Warszawy, z wielu miast Polski, także z Ukrainy, Litwy i in.);  współzałożyciel 2013 oraz redaktor naczelny ,,Kuriera WNET” (pismo niecodzienne, ukazuje się raz w miesiącu, wydawane przez Spółdzielcze Media WNET). Prowadził zajęcia (wykłady, warsztaty) w prywatnych szkołach dziennikarskich.

Na łamach prasy i czasopism publikował od 2001 roku głównie felietony oraz wywiady
(w: ,,Rzeczpospolitej”, ,,Tygodniku Powszechnym”, ,,Przekroju”, ,,Vivie„ ,,Sukcesie”, ,,Przewodniku Katolickim” i in); od 2013 autor artykułów wstępnych i wywiadów w każdym kolejnym numerze ,,Kuriera WNET”. Współautor książki:  ABC dziennikarstwa. Wskazówki i porady nie tylko dla początkujących (część dotycząca dziennikarstwa radiowego; książka z: Tomaszem Lisem i Mariuszem Ziomeckim, wyd. 2002).

Obecne miejsce pracy

Prezes, właściciel, redaktor naczelny oraz dziennikarz Radia WNET , redaktor naczelny ,,Kuriera WNET” oraz portalu WNET.fm; od 2016 roku także stała współpraca  z TVP Info, autorski program ,,24 minuty” (2016 i 2017 do wakacji), od września 2017 roku raz w tygodniu  program publicystyczny w ramach cyklu ,,O co chodzi?”.

 W SDP

Członek  od  2002,  prezes SDP od 2011 (wybrany na kadencję 2011-2014, 2014-2017,  2017–2020 (przedłużona kadencja z powodu covidu); ponownie wybrany w 2021 roku  (zapowiedział odejście z funkcji prezesa na Zjeździe 2023, na którym uważa za konieczne  poprawienie statutu SDP).

Wyrazy uznania dla dorobku dziennikarskiego

Trzykrotnie nominowany do tytułu  Dziennikarza Roku (w finale 1998,1999, 2000).  W  2007 roku  laureat Nagrody im.  Dariusza Fikusa w kategorii wydawców i redaktorów naczelnych: ,,za rzetelność, profesjonalizm i odwagę”(przyznana  przez redakcję  „Rzeczpospolitej”). W 2009 roku otrzymał nagrodę Prezydenta Wrocławia. W 2010 roku nominowany do nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego ,,za wprowadzenie na rynek Radia WNET”. W 2014 roku otrzymał Nagrodę im. Jacka Madziarskiego  za utworzenie Radia WNET  -,,alternatywy do mainstreemowego przekazu medialnego ”. W  2015 roku otrzymał Nagrodę m.st. Warszawy.  W 2020 roku – w trzydziestolecie działalności dziennikarskiej – został uhonorowany  ,,za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa”  Krzyżem Oficerskim  Polonia Restituta. W 2022 roku wyróżniony tytułem Strażnik Pamięci. W 2022 sekretarz  Krajowego Związku Dziennikarzy Ukrainy wręczył mu w SDP Medal Iwana Mazepy,  przyznany przez Międzynarodową Akademię Literacko-Artystyczną.

Rodzinne pasmo filmowe w TVP Kultura

Redakcja portalu sdp.pl

W czwartek, 8 grudnia o godz. 18.15 w TVP Kultura rusza nowe pasmo filmowe dla całej rodziny. Znajdą się w nim popularne produkcje, a wśród nich m.in.: „Paddington”, „Paddington 2”, „Winnetou”, „Był sobie pies”, „Był sobie pies 2”, „Moje wielkie greckie wesele 2”, a także najpopularniejsze polskie komedie.

TVP Kultura rozpocznie filmowe wieczory od klasyki kina i najlepszych polskich komedii. W czwartek, 8 grudnia o godz. 18.15 zaplanowano emisję filmu „Paddington”, a w piątek, 9 grudnia, o godz. 17.05 „Paddington 2”. W ofercie znajdzie się też cykl westernów o szlachetnym Apaczu: „Winnetou I – Złoto Apaczów” (12 grudnia, godz. 18.10), „Winnetou II – Ostatni renegaci” (13 grudnia, godz. 18.20), czy „Winnetou III – Ostatnia walka” (14 grudnia, godz. 18.20). W ramach nowego pasma widzowie TVP Kultura zobaczą także komedię romantyczną „Moje wielkie greckie wesele 2” (16 grudnia, godz. 17.15). Miłośnicy komedii polskich będą mogli przypomnieć sobie filmowe klasyki w reżyserii Jacka Bromskiego „U Pana Boga za piecem” (15 grudnia, godz. 18.15) oraz „U Pana Boga za miedzą” (22 grudnia, godz. 18). Młodsza widownia będzie miała okazję obejrzeć filmy „Był sobie pies” (23 grudnia, godz. 18.10) i „Był sobie pies 2” (30 grudnia, godz. 18.05).

Nowe pasmo dla całej rodziny emitowane od poniedziałku do piątku około godziny 18, poprzedzi dotychczasowe pasmo wieczorne o godz. 20. W grudniu TVP Kultura zaprezentuje w nim filmy uznane i nagradzane na festiwalach. Zobaczymy m.in.: „Czas Apokalipsy” (12 grudnia, godz. 20), „Nice Guys. Równi goście” (13 grudnia, godz. 20), „Milczenie owiec” (19 grudnia, godz. 20), „Outsider” (premiera, 29 grudnia, godz. 20.05).

opr. jka, źródło: TVP

 

Monika Tutak-Goll nową szefową wszystkich redakcji „Wysokich Obcasów”

Redakcja portalu sdp.pl

Redakcje wydawanych przez Agorę „Wysokich Obcasów” – tygodnika, serwisu Wysokieobcasy.pl oraz miesięcznika „Wysokie Obcasy Extra” od 1 grudnia będą mieć nową naczelną – Monikę Tutak-Goll.

Monika Tutak-Goll to dziennikarka i redaktorka od 12 lat związana z „Wysokimi Obcasami”. Od 8 jest ich wicenaczelną – pracowała kolejno z Agnieszką Jucewicz, Pauliną Reiter, Ewą Wieczorek i Aleksandrą Klich. To absolwentka Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim, Gender Studies w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiej Szkoły Reportażu w Instytucie Reportażu.

Poprzednia redaktorka naczelna „Wysokich Obcasów” – Aleksandra Klich zakończyła współpracę z Agorą, jak poinformował internetowy serwis Urzędu Miejskiego w Rybniku została dyrektorką biblioteki w tym mieście.

opr. jka, źródła: Agora, rybnik.eu

 

Premiera książki Zdzisława Piaskowskiego „BezKresy Ryszarda Bitowta”

Redakcja portalu sdp.pl

Oddział Warmińsko-Mazurski Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich wydał książkę „BezKresy Ryszarda Bitowta”, której autorem jest Zdzisław Piaskowski. Premiera publikacji miała miejsce podczas jubileuszu 70-lecia OW-M SDP (o tym wydarzeniu pisaliśmy TUTAJ).

Któż w Mrągowie nie zna postaci Ryszarda Bitowta? Założyciela wielu stowarzyszeń, pedagoga, kolecjonera czy regionalista. Ale czy znamy go w istocie? Jego losy od początków na Wileńszczyźnie poprzez Pieszkowo i późniejsze lata w Mrągowie śledzimy za sprawą Zdzisława Piaskowskiego, który wielokrotnie odwiedził bohatera swojej debiutanckiej książki.

– Na rozmowach z Ryszardem Bitowtem spędziłem wiele dni i wieczorów. To był dobry czas. Każde spotkanie zaczynaliśmy od omówienia bieżących spraw, by przejść niepostrzeżenie do historii jego życia. Wtedy on mówił, a ja słuchałem i notowałem – opowiada początki powstawania książki Zdzisław Piaskowski. W trakcie tych spotkań poznawaliśmy się nawzajem, polubiliśmy swoje towarzystwo i z czasem zaprzyjaźniliśmy się. Po upływie dwóch, może trzech miesięcy mówiliśmy już sobie po imieniu pomimo znacznej różnicy wieku między nami.

Losy Ryszarda Bitowta

Akcja książki rozpoczyna się w 1937 roku, kiedy jej bohater idzie do pierwszej klasy Szkoły Podstawowej w Orzełówce na Wileńszczyźnie. Tam poznaje nowych kolegów, wychowawców, nauczycieli i pracowników szkoły. Odkrywa też takie wartości jak patriotyzm, uczciwość, odwaga i lojalność. Uczy się odróżniać dobro od zła, choć nie zawsze jest to łatwe i jednoznaczne.

W części drugiej Ryszard opowiada historię tragicznej śmierci dwojga swoich kilkuletnich kuzynów, Oli i Huberta, w okupowanym przez Armię Czerwoną Wilnie. W częściach następnych opowiada o okupacji niemieckiej, o ukrywaniu Żydów i swoim w tym udziale oraz o współpracy z oddziałami Armii Krajowej.

Książka pełna jest retrospekcji – powrotów do historii rodziny Bitowtów i Duchiewiczów, od czasu rozbiorowej Polski, poprzez pierwszą wojnę światową, odzyskanie niepodległości i wyjazd braci matki Ryszarda do Argentyny, po nieznane fakty z życia Józefa Piłsudskiego, który był sąsiadem Bitowtów na pograniczu Pikieliszek i Białozoryszek na Wileńszczyźnie. Kulminacyjnym momentem powieści jest okres repatriacji, czas podejmowania decyzji o pozostawieniu dorobku życia i wyjeździe do tworzącej się nowej Polski. Rodzice Ryszarda zabrali co tylko było możliwe (w tym polskie książki), wyjechali do Polski i po dziewięciodniowej podróży zatrzymali się w Lidzbarku Warmińskim. Ostatecznie zamieszkali w Pieszkowie niedaleko Górowa Iławeckiego.

W Pieszkowie rodzina Bitowtów współorganizowała nową społeczność. Spektakularnym początkiem trudnego procesu integracji dawnych i nowych mieszkańców – przybyszów z Wileńszczyzny i centralnej Polski – była wspólna modlitwa przy pieszkowskim kościele ewangelickim w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia 1946 roku. Zorganizował ją ojciec Ryszarda, Antoni.

Z przywiezionych z Wileńszczyzny, ocalonych przed zniszczeniem książek ze zbiorów bibliotecznych i prywatnych, Ryszard wraz z ojcem Antonim stworzył Społeczną Bibliotekę w Pieszkowie, którą sukcesywnie rozbudowywał. Tam też przez kolejnych 17 lat organizował życie społeczne, odnosząc wiele znaczących sukcesów. W 1963 roku przeniósł się do Wyszemborka, a w 1974 roku osiadł w Mrągowie, kontynuując działalność zawodową i społeczną oraz rozwijając swoje pasje – kolekcjonerską, historyczną i popularyzatorską.

Ryszard Bitowt jest od wielu lat badaczem, edukatorem i popularyzatorem dziejów Mazur, zwłaszcza Ziemi Mrągowskiej.  Już jako młodych chłopiec, w czasie II wojny światowej, wraz z ojcem brał udział w akcjach ukrywania książek ze zbiorów bibliotecznych i prywatnych przed zniszczeniem. Ocalała część trafiła w 1946 r. do Społecznej Biblioteki w Pieszkowie, utworzonej z inicjatywy Antoniego Bitowta, a prowadzonej przez kolejnych 16 lat przez Ryszarda. Był nauczycielem w Górowie Iławeckim, Wyszemborku oraz Mrągowie.

Podczas pracy na terenie powiatu mrągowskiego stworzył szkolną izbę pamięci, zorganizował Szkolne Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne oraz współtworzył Towarzystwo Miłośników Ziemi Mrągowskiej (prowadził sekcję historyczną badającą i popularyzującą dzieje miasta i okolic). Analizuje i kolekcjonuje kamienie ze znakami pogańskimi, bada pierwotne pismo pogańskich Prusów, w swoich ogromnych zbiorach kolecjonerskich posiada m.in. znaczki pocztowe, stare banknoty i numizmaty, medale, pocztówki oraz pamiątki związane z osobą Józefa Piłsudskiego. Jest autorem wielu publikacji historycznych.

 

Featured Video Play Icon

SDP CAFE. Edycja 2. KATARZYNA BAREJA

Redakcja portalu sdp.pl

ODCINEK 9. Z Katarzyną Bareją, córką reżysera Stanisława Barei, autorką książki o swoim ojcu, rozmawia Anna Popek.    

Druga edycja „SDP Cafe” to przygotowany przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich cykl 15 rozmów z twórcami kultury. Dziennikarze odwiedzają ich z kamerą w domach, pracowniach w różnych miejscach Polski lub zapraszają do „kawiarenki” zaaranżowanej w Domu Dziennikarza przy ul. Foksal w Warszawie.

Więcej informacji o spotkaniu TUTAJ.

Więcej informacji o „SDP Cafe” TUTAJ.

Projekt dofinansowany jest ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z Funduszu Promocji Kultury oraz Narodowego Centrum Kultury.

Partnerzy medialni:

Do Rzeczy, Sieci, wPolityce.pl, Radio Wnet, Informator Stolicy, portal Waw4free, Bez wierszówki, Forum Dziennikarzy

Ogłoszono nominowanych do Nagród Mediów Publicznych 2022

Redakcja portalu sdp.pl

Nagrody Mediów Publicznych 2022 przyznawane są w kategoriach: „Obraz”, „Słowo”, „Muzyka” oraz „Idea”. Kapituły powołane przez TVP, PAP, Polskie Radio i rozgłośnie regionalne Polskiego Radia ogłosiły właśnie swoje nominacje. Kto zostanie laureatem dowiemy się 5 grudnia.

Nagrody Mediów Publicznych, po jedenastu latach przerwy, powróciły w 2019 roku. Przyznawane są osobom  ważnym dla rozwoju kultury narodowej.  Organizatorami i fundatorami NMP są: TVP – „Obraz”, Polskie Radio – „Muzyka”, PAP – „Słowo” i regionalne rozgłośnie Polskiego Radia – „Idea”. Honorowy patronat nad wydarzeniem sprawuje Rada Mediów Narodowych.

W kategorii „Obraz” w tym roku nominowano Marię Dłużewską, autorkę ponad 40 ważnych filmów dokumentalnych. Została doceniona przez kapitułę za „twórczość dokumentalną, otwartość na świat i dbałość o pamięć o polskim dziedzictwie”.

Kolejnym nominowanym jest Zdzisław Cozac, scenarzysta, producent, reżyser filmowy i operator. „W filmach nie tylko przedstawia udokumentowane fakty, ale też stawia odważne pytania, nawet tam, gdzie nie ma jednoznacznych odpowiedzi” – głosi uzasadnienie Kapituły.

Trzecim nominowanym został Andrzej Mastalerz, aktor filmowy i teatralny, reżyser. Doceniony przez kapitułę za „oryginalne łącznie talentu aktorskiego z reżyserskim”.

Kapitułę nagrody w kategorii „Obraz” tworzą: Aneta Woźniak, Anna Popek, Przemysław Babiarz, Paweł Rzewuski i Jerzy Kopański.

Nominację w kategorii „Muzyka” otrzymała Renata Przemyk, wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów i aktorka. W uzasadnieniu zwrócono uwagę, iż artystka „twierdzi, że w muzyce nie ma granic i potwierdza to swoją twórczością”.

Kolejnym nominowanym w tej kategorii jest dyrygent Łukasz Borowicz. „Jego inicjatywy koncertowe i wydawnicze przywracają zapomniane dzieła polskiej literatury symfonicznej i operowej” – podkreślono w uzasadnieniu.

Szansę na nagrodę ma również kompozytor, aranżer, basista, multiinstrumentalista i producent Marcin Pospieszalski . „W istotny sposób angażuje się w promowanie muzyki tradycyjnej. Umiejętnie łączy świat jazzu i muzyki rozrywkowej z idiomami polskiej muzyki tradycyjnej. Od lat nieprzerwanie współpracuje z radiem jako wykonawca i producent” – przypomniano w uzasadnieniu.

W skład kapituły kategorii „Muzyka” wchodzą: Piotr Beczała, Józef Skrzek, Krzysztof Herdzin, Katarzyna Moś i Krzysztof Ścierański.

W kategorii „Słowo” nominację do Nagrody Mediów Publicznych 2022 uzyskał Ernest Bryll. „Pisze prosto, bez patosu, ale spod serca na odwieczne tematy poezji – o relacjach z ludźmi, rodzimym, kartoflanym Mazowszu, naszej tradycji, przeszłości, duchach naszych przodków – po prostu o Polsce i Polakach” – podkreślono.

Nominację otrzymał również Wiesław Helak, który – jak przypomniała Kapituła, „w ostatnich dziesięciu latach napisał i wydał siedem książek wpisujących się w kresowy nurt literatury polskiej”.

Trzecim nominowanym został socjolog prof. Andrzej Zybertowicz, który w ocenie kapituły „pokazuje rzeczywistość społeczną i polityczną taką, jaką ona w istocie jest, a nie w wersji zgodnej z polityczną poprawnością”.

Kapitułę kategorii „Słowo” tworzą: Joanna Siedlecka, Krzysztof Masłoń, Wojciech Tomczyk, Andrzej Mastalerz i Radosław Gil.

W kategorii „Idea” nominowany został Felicjan Andrzejczak, muzyk, wokalista, jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich piosenkarzy.

Wśród nominowanych znalazł się również Leszek Długosz, poeta, pieśniarz, kompozytor, legendarny artysta „Piwnicy pod Baranami”.  Nominację uzyskał także Jarosław Jakubowski, poeta, prozaik, dramatopisarz, krytyk literacki i dziennikarz.

W skład Kapituły Nagrody Mediów Publicznych w kategorii „Idea” wchodzą prezesi rozgłośni regionalnych Polskiego Radia.

Ogłoszenie laureatów i wręczenie nagród zaplanowano na 5 grudnia podczas gali w siedzibie Telewizji Polskiej.

opr. jka, źródła: pap.pl, TVP

 

Oddział Warmińsko-Mazurski Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich istnieje już 70 lat

Redakcja portalu sdp.pl

W sobotę, 19 listopada Oddział Warmińsko-Mazurski Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich świętował jubileusz 70-lecia. Podczas uroczystości wspominano m.in. bogatą historię stowarzyszenia i prezentowano nieistniejące już magazyny.

Historia

Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich zostało utworzone 11 marca 1951 roku w Warszawie w miejsce Związku Zawodowego Dziennikarzy RP, a rok później powstały jego regionalne struktury na Warmii i Mazurach. Pierwszym prezesem Oddziału został redaktor Zbigniew Wojakiewicz. Do roku 1982 SDP było jedyną i powszechną organizacją środowiska dziennikarskiego w Polsce.

20 marca 1982 roku prezydent Warszawy gen. Mieczysław Dębicki rozwiązał Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich w jego miejsce tworząc Stowarzyszenie Dziennikarzy PRL. Cały majątek SDP – m. in. Dom Dziennikarza w Warszawie przy ul. Foksal – został skonfiskowany i przekazany tej organizacji. Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich nie przestało jednak istnieć. Jak podkreślają jego członkowie, którzy nie przystąpili do SD PRL, był to okres Podziemnego SDP. Prezesem był wówczas Stefan Bratkowski, wiceprezesem Maciej Iłowiecki i Jerzy Surdykowski, sekretarzem generalnym Dariusz Fikus, sekretarzami Krzysztof Klinger i Jacek Ratajczak. Dziennikarze wydawali podziemną prasę, współpracowali z demokratyczną opozycją.

Wyjście z podziemia i reaktywowanie SDP nastąpiło w 1989 roku, w Olsztynie – w czerwcu 1989. W wyniku wyborów, 25 września 1989 roku, pierwszym prezesem został red. Bohdan Kurowski. Od czerwca do grudnia 1989 roku udział w olsztyńskim oddziale SDP potwierdziło 46 dziennikarzy.

Od wielu lat Warmińsko-Mazurski Oddział Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Olsztynie jest jednym z najprężniej działających Oddziałów SDP w Polsce i zrzesza ponad 80 aktywnych członków. Oddział włącza się w najważniejsze wydarzenia województwa warmińsko-mazurskiego oraz ogólnopolskie. Sztandarowymi działaniami Oddziału są m.in. konkursy: dziennikarski im. Seweryna Pieniężnego i na rysunek prasowy im. Aleksandra Wołosa. Stowarzyszenie od 17 lat nieprzerwanie wydanie także swoje pismo „Bez wierszówki”.

Okazały jubileusz

Życzenia „jubilatowi” składali m.in. przedstawiciele marszałka województwa, wojewody, prezydent Olsztyna Piotr Grzymowicz, Maria Giedz z Zarządu Głównego SDP, zaprzyjaźnione stowarzyszenia i organizacje.Okazjonalny medal „70-lecia Oddziału” otrzymały instytucje i osoby, które współpracują lub wspierają działalność stowarzyszenia. Indywidualnie wyróżniono także jubilatów. Swoje dziennikarskie święto obchodzili:

Jerzy Pantak (40 lat w SDP)

Zbigniew Połoniewicz (35 lat w zawodzie dziennikarskim i 20 lat w SDP)

Grzegorz Radzicki (20 lat w SDP)

Andrzej Zbigniew Brzozowski (20 lat w SDP)

Ryszard Dobek (20 lat w SDP)

Zbigniew Kukuć (20 lat w SDP)

Adam Krzykowski (15 lat w SDP)

Martyna Seroka (10 lat w SDP)

Uwe Hahnkamp (10 lat w SDP)

W panelu dyskusyjnym dotyczącym historii oddziału prowadzonym przez Jerzego Pantaka uczestniczyli byli i obecni prezesi stowarzyszenia Joanna Wańkowska-Sobiesiak, Tadeusz Prusiński i Grzegorz Radzicki.

W tym dniu zaprezentowano także najnowszy numer „Bez Wierszówki” (e-wydanie do pobrania TUTAJ) oraz odbyły się premiery książek Joanny Wańkowskiej-Sobiesiak „Ostatni Mazur. Reportaże” i Zdzisława Piaskowskiego „BezKresy Ryszarda Bitowta”.

Wydarzeniu towarzyszyła prezentacja wystawy przedstawiająca historię oddziału w XXI w. oraz wystawa czasopism, które ukazywały się w minionych latach jak np.: „Dziennik Pojezierza”, „Gazeta Warmińska”, „Głos”, „Kurier Olsztyński”, „Rolnicze ABC”, „Kormoran”, „Warmia i Mazury”, „Nasza Wieś”, „Panorama Północy”, „Gazeta Olsztyńska”.

Uroczystość uświetnił koncert muzyczny w wykonaniu kwintetu „Żywioły” z liderem zespołu, znakomitym wirtuozem akordeonu, Mateuszem Cwalińskim na czele.

Galerę zdjęć z jubileuszu TUTAJ.

 

 

Featured Video Play Icon

SDP CAFE. Edycja 2. ZBIGNIEW POŁONIEWICZ

Redakcja portalu sdp.pl

ODCINEK 8. Ze Zbigniewem Połoniewiczem, publicystą, regionalistą, animatorem kultury z Ostródy na Mazurach, rozmawia Elżbieta Mierzyńska.    

Druga edycja „SDP Cafe” to przygotowany przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich cykl 15 rozmów z twórcami kultury. Dziennikarze odwiedzają ich z kamerą w domach, pracowniach w różnych miejscach Polski lub zapraszają do „kawiarenki” zaaranżowanej w Domu Dziennikarza przy ul. Foksal w Warszawie.

Więcej informacji o spotkaniu TUTAJ.

Więcej informacji o „SDP Cafe” TUTAJ.

Projekt dofinansowany jest ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z Funduszu Promocji Kultury oraz Narodowego Centrum Kultury.

Partnerzy medialni:

Do Rzeczy, Sieci, wPolityce.pl, Radio Wnet, Informator Stolicy, portal Waw4free, Bez wierszówki, Forum Dziennikarzy

W mediach społecznościowych pojawił się film pokazujący moment zatrzymanie dziennikarza. Fot. Twitter

Dziennikarz BBC zatrzymany i pobity przez chińską policję

Redakcja portalu sdp.pl

Brytyjska publiczna stacja BBC podała, że chińska policja zatrzymała i pobiła jednego z jej dziennikarzy, który w Szanghaju relacjonował protesty przeciw restrykcjom covidowym. Po kilku godzinach reporter został zwolniony.

„BBC jest niezwykle zaniepokojona traktowaniem naszego dziennikarza Eda Lawrence’a, który został aresztowany i zakuty w kajdanki podczas relacjonowania protestów w Szanghaju. Był przetrzymywany przez kilka godzin, zanim został zwolniony. Podczas aresztowania był bity i kopany przez policję. Stało się to w czasie, gdy pracował jako akredytowany dziennikarz” – napisała stacja BBC w oświadczeniu.

Dodano, że stacja nie otrzymała wiarygodnego oficjalnego wyjaśnienia powodu zatrzymania swojego dziennikarza. Po kilku godzinach reporter został zwolniony.

Do incydentu odniósł się na Twitterze szef brytyjskiej dyplomacji. James Cleverly określił zatrzymanie dziennikarza jako „głęboko niepokojące”.

„Wolność mediów i wolność protestowania muszą być przestrzegane. Żaden kraj nie jest wyjątkiem” – napisał na Twitterze Cleverly.

Protesty przeciwko restrykcjom covdowym rozpoczęły się w mieście Urumczi, a w weekend objęły wiele chińskich miast.

opr. jka, źródła: bbc.com. pap.pl