Marcowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP. Gościem Sławomir Zygmunt

Trzecie w 2023 roku spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP będzie literacko-muzyczne. Zaproszenie przyjął bowiem Sławomir Zygmunt, absolwent dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, muzyk, kompozytor, bard, autor dziesięciu solowych płyt CD z piosenkami, autor książek. Na spotkaniu zaprezentuje swoją najnowszą powieść „Maria oraz inne czerniakowskie opowiastki” (LSW, Warszawa 2023), ponadto wykona z gitarą kilka swoich piosenek.

Spotkanie odbędzie się w środę, 1 marca 2023 r., o godz. 17.00, w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie.

Serdecznie zapraszam na to interesujące spotkanie!

 dr Teresa Kaczorowska,

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP


 Sławomir Zygmunt – muzyk, kompozytor, dziennikarz (absolwent Uniwersytetu Warszawskiego), autor książek, w przeszłości związany ze słynnym klubem Hybrydy. Autor dziesięciu solowych płyt CD z piosenkami. Ponadto jego utwory znalazły się na 11 płytach składankowych. Warszawiak rodem z Czerniakowa, jego dziadkowie mieszkali w tej samej kamienicy, co poeta Krzysztof Kamil Baczyński.Napisał cztery książki: „Bruce Lee i inni. Leksykon filmów wschodnich sztuk walki”,  „Spotkania z…” (z 60. fascynującymi wywiadami, m.in. z Zdzisławem Beksińskim, Romanem Wilhelmim, Gustawem Holoubkiem, Przemysławem Gintrowskim), powieść „Anna oraz inne klubowe opowiastki” (akcja rozgrywa się w latach 80. w klubie Hybrydy), powieść „Maria oraz inne czerniakowskie opowiastki”. Komponuje także muzykę do filmów dokumentalnych (m.in. „Ku pokrzepieniu powstańczych serc. Historia obrazu Matka Boska Armii Krajowej”). Odznaczony Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.


„Maria oraz inne czerniakowskie opowiastki” (LSW Warszawa 2023), powieść Sławomira Zygmunta.  To nostalgiczny powrót do lat 60., 70. i 80. XX wieku. Smak i zapach Peerelu w powieści, która opisuje dalsze losy Andrzeja Zydnowicza, bohatera jego książki „Anna oraz inne klubowe opowiastki”. Korowód barwnych postaci Czerniakowa, paczka przyjaciół, pierwsze szlugi i alpagi oraz brydż. Fascynacja kinem, debiut muzyczny oraz klub Hybrydy. Do tego soczyste i mocne opowiadania strażackie z epizodu zesłania do Straży Pożarnej w stanie wojennym. No i pierwsza wielka miłość…Los wrzuca cię w życie tam gdzie chce, ale dalej idziesz sam. Jeśli jesteś z plebejsko-szemranego warszawskiego Czerniakowa, gdzie można zarobić kos pod żebro i gdzie kwiat złodziejstwa płacze w kinie, gdy umiera Winnetou, to masz solidne podstawy, by zostać bandytą albo artystą…

Lutowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP

Drugie w 2023 roku spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP będzie filmowe. Gośćmi będą bowiem Michał OrzechowskiMaciej Maciejowski, członkowie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, filmowcy, autorzy filmu „Casus Beli. Po co komu ta wojna?”.

Spotkanie odbędzie się w środę, 1 lutego 2023 r., o godz. 17.00, w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie.

Serdecznie zapraszam na to interesujące spotkanie!

 dr Teresa Kaczorowska,

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP


Film „Casus Beli. Po co komu ta wojna?” w reżyserii Macieja Maciejowskiego (który jest także producentem kreatywnym) i Michała Orzechowskiego opowiada o mechanizmach rosyjskiej agresji na przykładzie ataku na Gruzję w 2008 oraz na Ukrainę od 2014 roku. Dokument zawiera unikalne i dotychczas niepublikowane zdjęcia z walk i okresu rosyjskiej okupacji Gruzji 2008 r. Kamery udokumentowały także zniszczenia z pierwszego dnia rosyjskiego ostrzału Odessy w kwietniu 2022 r. W ramach filmu zrealizowano ostatni wywiad z byłym prezydentem Gruzji Michaeilem Saakaszwilim przed jego powrotem do kraju i aresztowaniem. Saakaszwili pozostaje przez obecne władze Gruzji więziony w szpitalu pod ścisłym nadzorem policji.

Głównymi bohaterami „Casus belli. Po co komu ta wojna?” są zwykli ludzie dotknięci tragedią wojny. W filmie występują uczestnicy przedstawianych wydarzeń, poza b. prezydentem Gruzji, także Mamuka Mamulaszwili, twórca Legionu Gruzińskiego, gen. Roman Polko, Małgorzata Gosiewska, red. Tomasz Sakiewicz oraz wiele innych postaci i komentatorów z Polski, Gruzji, Ukrainy. Dokument pokazuje również postawę Lecha Kaczyńskiego wobec rosyjskiego ataku na Gruzję.

Realizacja filmu rozpoczęła się w 2020 roku. Podczas zdjęć na terenie Gruzji ekipa filmowa zachorowała na Covid 19. W 2021 i 2022 r. udało się zrealizować zdjęcia w Polsce i na Ukrainie. W międzyczasie nastąpiła kolejna fala rosyjskiej agresji przeciw Ukrainie przewidywana przez twórców filmu.

Przedpremierowa emisja tego dokumentalnego filmu odbyła się 22 czerwca 2022 r. w gmachu Sejmu, pod honorowym patronatem wicemarszałek Małgorzaty Gosiewskiej. Wśród gości wydarzenia byli m.in. ambasador Polski w Gruzji Mariusz Maszkiewicz oraz ambasador Gruzji w Polsce Zurab Beridze.

„Casus belli. Po co komu ta wojna?” wyświetlany był już w Instytucie Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, na pokazie dla młodzieży w warszawskiej dzielnicy Ochota, dla Klubów Gazety Polskiej, a także w TVP Dokument (TVP jest jego koproducentem wraz z niezależną wytwórnią Sało Prodakszyn) oraz na festiwalach: na International Art Film Festival w  Batumi w Gruzji  i na Festiwalu NNW w Gdyni (w konkursie w kategorii „Dokument międzynarodowy”).

 

Jan Piotr Norblin, Autoportret

Pierwsze w 2023 r. spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP 4 stycznia

Pierwsze w 2023 roku spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP zapowiada się niezwykle ciekawie. Już sam temat brzmi interesująco „Jan Piotr Norblin – między Rembrandtem a rokokiem”, a przedstawi go Pani Marta Zdańkowska, historyk sztuki z Zamku Królewskiego, kurator niedawnej wystawy w Pałacu od Blachą „Jan Piotr Norblin – reporter sentymentalny”.

Spotkanie odbędzie się pierwszą środę nowego roku, 4 stycznia 2023 r., o godz. 17.00, w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie.

Serdecznie zapraszam na to interesujące spotkanie!

Szczęśliwego Nowego Roku!

 dr Teresa Kaczorowska,

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP


Jan Piotr Norblin – choć był Francuzem, to jednak nad Wisłą rozwinął skrzydła swego talentu. Jego obydwie żony był Polkami, w Polsce urodziły się wszystkie jego dzieci, a on sam stał się protoplastą polsko-francuskiego rodu artystów. Po raz pierwszy w Zamku Królewskim w Warszawie można było obejrzeć aż 125 dzieł Jana Piotra Norblina.

Właściwie nazywał się Jean-Pierre Norblin de la Gourdaine (1745-1830). Kształcił się w Paryżu pod okiem batalisty Francesco Casanovy oraz w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby. Do Polski przybył w 1774 r., na zaproszenie Adama i Izabeli Czartoryskich. Najpierw nauczał ich dzieci rysunku, ale szybko zyskał sławę jako nadworny dekorator i malarz tej arystokratycznej rodziny. Jego prace cenił też król Stanisław August Poniatowski. Do dziś Jan Piotr Norblin jest uważany za ojca polskiego malarstwa rodzajowego i jednego z czołowych artystów epoki stanisławowskiej.

Prace Jana Piotra Norblina – oleje, gwasze, akwarele, rysunki kreślone tuszem i akwaforty – oczarowują wirtuozerią i lekkością kreski oraz pełnym wdzięku kolorytem. Stanowią przy tym cenne źródło wiedzy na temat wydarzeń politycznych i życia codziennego różnych warstw społecznych w Rzeczypospolitej drugiej połowy XVIII wieku. Artysta lubił malować sielankowe sceny z wytwornym towarzystwem podczas plenerowych zabaw w bujnej roślinności ogrodów. Przykładem może być jego praca „Zabawa w Powązkach”, która jest też jednym z nielicznych dokumentów prezentujących nieistniejący już park Izabeli Czartoryskiej, czy słynny gwasz „Odpust na Bielanach pod Warszawą”. Król z kolei cenił sobie cykl prac przybliżających Łazienki Królewskie.

Jednym z ulubionych tematów Norblina był teatr. Przedstawiał w swoich pracach zarówno pełne rozmachu widowiska, jak i skromne teatrzyki wędrowne. Fascynowało go również codzienne życie polskiej ulicy. Z upodobaniem i kronikarskim zacięciem ukazywał targi, kiermasze, odpusty, czy zatłoczone karczmy; odtwarzał na papierze wędrownych handlarzy, grajków, żebraków i naznaczone czasem, starcze fizjonomie. Jednym z głównych źródeł inspiracji była dla Norblina twórczość Rembrandta.

Artysta żywo interesował się także burzliwym życiem politycznym Polski. Zasłynął m.in. jako dokumentalista powstania kościuszkowskiego oraz wydarzeń związanych z uchwaleniem Konstytucji 3 Maja. Jego dzieła należą do najcenniejszych źródeł ikonograficznych epoki kryzysu, odrodzenia i upadku Rzeczypospolitej.

W 1804 r., kilka lat po rozbiorach Polski, Jan Piotr Norblin powrócił do Francji, gdzie mieszkał już do śmierci. Nadal jednak tworzył dzieła inspirowane swoim 30- letnim pobytem w Polsce, darząc wielkim sentymentem nadwiślański krajobraz. Jego obie żony były Polkami. W Polsce urodziły i wychowały się jego dzieci, a sam Jan Piotr stał się protoplastą polsko-francuskiego rodu artystów. Najstarszy syn artysty – Aleksander, był brązownikiem, Marcin – wybitnym wiolonczelistą, a Sebastian – uznanym we Francji malarzem klasycystycznym. Prawnuk Jana Piotra, Stefan Norblin zyskał z kolei sławę jako dekorator art déco. Natomiast wnuk – Wincenty oraz prawnuk Ludwik – założyli w Warszawie słynną wytwórnię wyrobów metalowych, która funkcjonowała w latach 1834–1939, od 1882 r. na ulicy Żelaznej, zaś po upań­stwowieniu w 1947 r. – jako Walcownia Metali „Warszawa” (do 1981 r.). Obecnie pod nazwą „Fabryka Norblina” działa przy ulicy Żelaznej w Warszawie zrewitalizowany, wielofunkcyjny kompleks z Muzeum Fabryki Norblina, które upamiętnia historię dawnych zakładów.

Wystawa „Jan Piotr Norblin sentymentalny reporter” to pierwsza monograficzna prezentacja prac tego artysty w dziejach Zamku Królewskiego w Warszawie. Na pokaz składa się 125 dzieł sztuki ze zbiorów Zamku – oleje, gwasze, akwarele, rysunki kreślone tuszem i akwaforty. Znaczna część prezentowanej kolekcji to nabytki pozyskane drogą zakupu w latach 2018–2022, dzięki dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Mecenasa Zamku – KGHM Polska Miedź S.A. Dopełnieniem wspaniałego zbioru są dzieła przekazane w tym roku w darze przez Fundację Zbiorów im. Ciechanowieckich. Wśród prezentowanych eksponatów znajdują się m.in. prace dotąd nieznane lub dotychczas uznawane za zaginione. Można je było podziwiać w Zamku Królewskim (w Pałacu pod Blachą) bezpłatnie, w okresie 9 września – 11 grudnia 2022 r.

Rok 2022 był owocny dla Jana Piotra Norblina – inną wystawę jego prac można bowiem oglądać także na płn. Mazowszu, w Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie. Ta ekspozycja nosi tytuł „Jan Piotr Norblin – artysta dwóch narodów”, a ok. 200 rysunków i akwaforte na niej prezentowanych pochodzi z kilku polskich muzeów i kolekcji. Czynna jest od 25  października 2022 r. do 20 stycznia 2023 r.

 

Grudniowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP. Gościem ks. dr Tomasz Chlebowski

Grudniowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP, które odbędzie się w środę, 7 grudnia 2022 r., o godz. 17.00 w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie, zapowiada się bardzo interesująco. Gościem będzie bowiem ks. dr Tomasz Chlebowski – misjonarz, filozof, teolog, poeta, dziennikarz i podróżnik. Jego poezję przedstawi młoda artystka Aleksandra Idkowska, wystąpi też duet muzyczny „Cud w Dolinie Baka”.

Serdecznie zapraszam!

Teresa Kaczorowska

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP

TRANSMISJA SPOTKANIA TUTAJ.


ks. dr Tomasz Chlebowski – filozof, teolog, poeta, dziennikarz i podróżnik. Formację duchową przeszedł w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku; filozofię, teologię, komunikację społeczną studiował na  KUL w Lublinie i na UKSW w Warszawie, gdzie obronił też rozprawę doktorską „Ekumenizm duchowy w nauczaniu papieża Jana Pawła II”. Drugą pracę doktorską “L’incontro come compito essenziale dell’essere uomo nelle opere di Ryszard Kapuściński” obronił na  Pontificia Università della Santa Croce w Rzymie.

Opublikował kilka książek: „Ekumenizm duchowy w nauczaniu papieża Jana Pawła II” (Norbertinum, Lublin 2006); “La visione dell’uomo e del mondo nei reportage di Ryszard Kapuściński” (PUSC Roma 2006); “Orizzonti che si incontrano. L’incontro nelle opere di Ryszard Kapuściński” (Persiani Editore, Bologna 2012); “Horyzonty spotkań Ryszarda Kapuścińskiego” (Difin, Warszawa 2014); “Drogi i bezdroża Meksyku” ( Bernardinum, Pelplin 2020) oraz dwa tomiki wierszy: „Nieobojętność” (Warszawa 2003) i „Czekanie na wiosnę” (Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, Łódź 2004). Jest też autorem albumu dla dzieci „Pierwsza Komunia Święta (Adam, Warszawa 2004).

Ks. dr Tomasz Chlebowski był współprowadzącym audycje ekumeniczne „Aby byli jedno” w  Archidiecezjalnym Radio Józef (Warszawa). W 2013 r. był wykładowcą teologii ekumenicznej w diecezjalnej Szkole Teologicznej im. Jana XXIII w Rieti (Włochy).

Członek Związku Pisarzy Katolickich (ZPK). Recenzent kwartalnika „Kultura-Media-Teologia” (wyd. UKSW), felietonista „Głosu Słupcy”, redaktor tygodnika „Frontiera” włoskiej diecezji Rieti (2016-2020). Obecnie współpracuje regularnie z pismem „Martyria” Diecezji Ełckiej, prowadzi cieszący się popularnością blog z codziennymi rozważaniami ewangelicznymi „Chleb Boski”, www.chleb-boski.blogspot.com, a także blog „Mi Mexico Blog” (http://arribameksyko.blogspot.com).Podróżnik, szczególnie pasjonat Meksyku, stąd podejmuje często tematykę o tym kraju i wkrótce się do niego udaje na stałe.

Aleksandra Idkowska – wokalistka, pianistka, artystka uczestnicząca w wielu projektach muzycznych. Absolwentka klasy fortepianu w POSM II st. w Poznaniu. Studentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie na wydziale musicalu. Laureatka wielu festiwali piosenki o randze ogólnopolskiej oraz międzynarodowej. Aktorka Teatru Żydowskiego. Interpretatorka m.in. twórczości Agnieszki Osieckiej.

Duet „Cud w dolinie Baka” – „Nazwa zespołu odnosi się do historii naszego małżeństwa, które Bóg uratował i przemienił” – piszą o sobie Marta i Grzegorz Kicińscy, twórcy zespołu „Cud w dolinie Baka”. Baka to biblijna Dolina Łez, która pojawia się w Psalmie 84. Ludzie ufający Bogu przemieniają tę Dolinę Płaczu w źródło życia. Marta i Grzegorz Kicińscy przyznają, że większość ich piosenek odnosi się właśnie do wydarzeń, które były takimi dolinami, z których Bóg ich wyprowadzał.

Listopadowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP. Gościem poetka Alicja Patey-Grabowska

Listopadowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP odbędzie się w środę, 9 listopada 2022 r., o godz. 17.00  – jak zwykle w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie. Gościem będzie Alicja Patey-Grabowska – znana poetka, autorka utworów dla dzieci, sztuk scenicznych, krytyk literacki, tłumaczka.

Serdecznie zapraszam!

Teresa Kaczorowska

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP


Alicja Patey-Grabowska jest warszawianką, jako dziecko przeżyła  Powstanie Warszawskie – na Starym Mieście, przy ulicy Podwale 22 (w tej samej kamienicy gdzie mieszkała  Maria Konopnicka, a po Powstaniu był obóz Dulag 121. Pochodzi z rodziny nauczycielskiej, matka Stanisława z domu Stec była matematyczką, ojciec Kazimierz Roman Grabowski – pedagogiem, psychologiem i zginął w  zbrodni katyńskiej. Został powołany w 1939 r. jako 38-letni podporucznik rezerwy, w sześć lat po ślubie, do 21 pułku piechoty płk. Sosabowskiego. Walczył w obronie Warszawy i Siedlec, trafił do obozu jenieckiego dla oficerów polskich w Kozielsku i zginął 3 kwietnia 1940 r. w Katyniu.

Jest autorką 15 zbiorów poezji – ale w swoim bogatym dorobku ma aż 31 pozycji (w tym 10 książek dla najmłodszych, 2 sztuki sceniczne).  Wiele jej utworów znalazło się w antologiach i przetłumaczono na języki obce: angielski, niemiecki, francuski, włoski, grecki, hiszpański, japoński, albański, rosyjski, bułgarski, serbsko-chorwacki. Począwszy od debiutu w 1969 r. ukazywały się o jej utworach na łamach pism literackich liczne recenzje. Krytycy są zgodni, że wobec książek poetyckich Alicji Patey-Grabowskiej nie można przejść obojętnie, że ich autorka to kobieta mądra nie tylko dramatycznym doświadczeniem życiowym, ale i szczególną wrażliwością etyczną. Świadoma siebie, swojej jedności ze światem i z kosmosem, która ma coś naprawdę do powiedzenia. Jej poezja, różnorodna w formie, od bogactwa tropów poetyckich do prostoty w wyrażaniu uczuć i myśli, trafia do serca czytelnika, uruchamia jego wyobraźnię, sięga do podświadomości.  – „Mamy do czynienia z autorką o wyjątkowej intuicji lirycznej” – pisał Maciej Karsowski w „Wiadomościach Literackich” (nr 21, 1997).

Paleta tematyczna wierszy Patey-Grabowskiej jest szeroka. Od liryki począwszy, jak np. kultowy już wiersz „Adam Ewa”, tłumaczony na wiele języków (w tym na j. niemiecki przez Karla Dedeciusa); po ostre satyry i ezopowe bajki w tomiku „Zwierzyniec” i wiersze nawiązujące do historii (tematyka katyńska) oraz do aktualnych spraw nurtujących współczesne społeczeństwo.

Poetka jest laureatką wielu nagród, w tym prestiżowej nagrody Srebrnego Wieńca przyznanej w 1989 r. przez Międzynarodową Akademię Literatury Nauki i Sztuki Di Ponzen w Neapolu. Ma też tytuł Damy Poezji i profesora przyznane przez międzynarodową Akademię Literatury i Sztuki „La Crisalide” we Włoszech  (1996). Otrzymała też Nagrodę Prix Europa, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1997), Nagrodę im. Witolda Hulewicza (2018), I nagrodę za sztukę teatralną „Ściana” przyznaną przez Pałac Pod Baranami w Krakowie (1989).

Alicja Patey-Grabowska ceni poezję kobiecą. Uważa, że kobiety piszą z większymi emocjami, są bardziej niż mężczyźni wrażliwe na cierpienia człowieka. W poezji kobiet jest też więcej liryzmu, uczuć macierzyńskich i humanitarnych, ale też problemów egzystencjonalnych, jak lęk przed wojną, samotnością, czy starością. Twórczość kobieca jest bardziej interesująca pod względem nie tylko literackim, ale również psychologicznym. Dlatego wydała aż trzy antologie poezji polskich poetek: „Ja i Ty” (wiersze miłosne polskich poetek współczesnych), „W imię miłości” (wiersze polskich poetek od XIX do 1996 r.) oraz „Poetki z Syreniego Grodu” (2021).  Należy do SPP.

Józef Wybicki. Fot. Wikipedia

Październikowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP o Józefie Wybickim

Drugie po wakacjach spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP odbędzie się w środę, 5 października 2022 r., o godz. 17.00  – jak zwykle w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie. Gościem będzie Przemysław Rey, kurator Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie (Oddział Muzeum Narodowego w Gdańsku), który przybliży postać Józefa Wybickiego (Sejm ustanowił go patronem roku 2022) – nie tylko jako poetę i autora Mazurka Dąbrowskiego, ale też jako polityka, prawnika, generała i gorącego patriotę. Za pomocą prezentacji multimedialnej Przemysław Rey zabierze nas do Dworku Wybickiego w Będominie, w którym w roku 1747 na świat przyszedł autor hymnu, a dziś mieści się Muzeum Hymnu Narodowego.

Serdecznie zapraszam!

Teresa Kaczorowska

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP


Przemysław Rey – absolwent Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, miłośnik historii, działa w kilku grupach rekonstrukcji historycznych, m.in. od 26 lat walczy w bitwie pod Grunwaldem. Od 2014 r. kurator Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie (Oddział Muzeum Narodowego w Gdańsku).

Teresa Kaczorowska przewodniczącą Klubu Publicystyki Kulturalnej w kolejnej kadencji

Teresa Kaczorowska została ponownie przewodniczącą Klubu Publicystyki Kulturalnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Po 10 latach prowadzenia tego  Klubu wybrano ją, 7 września 2022 roku, na nową czteroletnią kadencję jednomyślnie! Jej zastępcą został Juliusz Erazm Bolek.

Dzień później, 8 września 2022 r., w Domu Dziennikarza w Warszawie Teresa Kaczorowska została uhonorowana Medalem Stulecia Niepodległości, który wręczył sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Wojciech Kolarski O to odznaczenie dla niej wystąpili jednocześnie: wojewoda podlaski Bohdan Paszkowski oraz prezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich Krzysztof Skowroński. Więcej o uroczystości wręczenia odznaczeń TUTAJ.