Kategoria: Klub Publicystyki Kulturalnej

Majowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP, ze względu na święto 3 Maja, odbędzie się w drugą środę miesiąca – 10 maja 2023 r., o godz. 17.00, jak zwykle w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie. Zaproszenie przyjęła dr Jolanta Hajdasz – dziennikarka i medioznawca, dyrektor  Centrum Monitoringu Wolności Prasy SDP i wiceprezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Temat spotkania: „Atak na Jana Pawła II. Analiza manipulacji i publikacji medialnych wokół reportażu TVN „Franciszkańska 3″ i książki wydawnictwa Agora „Maxima Culpa.Jan Paweł II wiedział”.

Serdecznie zapraszam!

dr Teresa Kaczorowska,

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP

Jolanta Hajdasz – dziennikarka i  medioznawca, dr nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce. Pracowała w Polskim Radiu w Poznaniu (reporter, wydawca), w TVN (reporter) i w  TVP (reporter, wydawca, kierownik Redakcji Programu Regionalnego, dyrektor OTV Poznań oraz w  Przewodniku Katolickim (zastępca red. nacz.). Współpracowała też z Rozgłośnią Polską RWE.   Od 2011 r. członek Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, od 2017 r. dyrektor Centrum Monitoringu Wolności Prasy SDP i wiceprezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Red. nacz. „Wielkopolskiego Kuriera Wnet” (do 2021). Jest też prof. Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu i wykładowcą Akademii Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Od 2009 r. członek Rady Inicjatyw Naukowo-Kulturalnych przy arcybiskupie poznańskim.   Autorka wielu reportaży, materiałów telewizyjnych, felietonów, komentarzy i artykułów prasowych oraz filmów dokumentalnych o prześladowaniu abpa Antoniego Baraniaka: „Zapomniane męczeństwo”, „Żołnierz Niezłomny Kościoła”, „Powrót” oraz monografii  „Szczekaczka czyli Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa”.  Dwukrotna laureatka drugiej Nagrody Głównej Wolności Słowa SDP (2012 i 2016) i trzykrotna Nagrody Głównej Stowarzyszenia Wydawców Katolickich Feniks (2013, 2017, 2019). Odznaczona przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Srebrnym Krzyżem Zasługi (2020).

Czwarte w 2023 roku spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP będzie filmowe. Zaproszenie przyjął bowiem Jerzy Zalewski – reżyser, producent, autor scenariuszy filmów  dokumentalnych i fabularnych, spektakli teatru telewizji, producent programów publicystycznych. Na spotkaniu zostanie wyświetlony film dokumentalny „Anna Walentynowicz. Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd zmierzamy” w reż. Jerzego Zalewskiego i Krzysztofa Wojciechowskiego.

Spotkanie odbędzie się w środę, 5 kwietnia 2023 r., o godz. 17.00, w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie.

Serdecznie zapraszam!

 dr Teresa Kaczorowska,

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP

Jerzy Zalewski – reżyser, producent, autor scenariuszy filmów dokumentalnych i fabularnych, spektakli teatru telewizji, producent  programów publicystycznych. Absolwent wiedzy o teatrze PWST w Warszawie oraz reżyserii PWSFTViT w Łodzi. Autor kilkudziesięciu filmów dokumentalnych, m.in.: „Tata Kazika”, „Obywatel Poeta”, „Dysydent końca wieku”, „Oszołom”, „Był raz dobry świat”, „Jerzy Giedroyć i jego Kultura”. Twórca filmów fabularnych takich jak: „Czarne słońca”, „Gnoje” oraz „Historia Roja czyli w ziemi lepiej słychać”. Współzałożyciel Studia Filmowego „Dr Watkins”.

Film dokumentalny „Anna Walentynowicz. Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd zmierzamy” w reż. Krzysztofa Wojciechowskiego i Jerzego Zalewskiego to obraz pokazujący niezłomną bohaterkę NSZZ „Solidarność”,  począwszy jej od dzieciństwa na Ukrainie poprzez czasy stalinowskie w Polsce, aż do śmierci w Smoleńsku. Film opiera się na trzech głównych liniach narracyjnych splatających się w żywą i ciekawą opowieść, w której losy prostej dziewczyny z „Kresów” splatają się w sposób niebanalny z historią. Wątek pierwszy – mówi o najważniejszych wydarzeniach z życia prywatnego i zawodowego Anny Walentynowicz, o jej pracy – spawaczki i suwnicowej, o działalności w Lidze Kobiet. W końcu lat 70-tych Walentynowicz działa w Wolnych Związkach Zawodowych Wybrzeża, za co zostaje usunięta z pracy. W jej obronie wybucha strajk Sierpnia’80. Mimo że jest jednym z przywódców „Solidarności”, zostaje zmarginalizowana przez Wałęsę. Lata 80-te to działania antykomunistyczne i pobyty jej w więzieniu. Przeciwniczka negocjacjom Okrągłego Stołu i III RP, skazana na polityczny niebyt, jej renesans nastąpił dopiero za prezydentury Lecha Kaczyńskiego. Ginie w katastrofie smoleńskiej.  Drugi wątek – to podróż syna i wnuka na Ukrainę i odkrywanie prawdy o pochodzeniu Anny Walentynowicz i jej  korzeni. Wątek trzeci – opowiada o tym, jak  syn i wnuk, dwa lata po tragicznej śmierci Bohaterki w katastrofie smoleńskiej, muszą zmierzyć się z poszukiwaniem zwłok matki i babci, by zgodnie z wolą zmarłej pochować ją w grobie obok ukochanego męża. Poszukują Jej zwłok, a także prawdy o Niej. Film powstawał na przestrzeni ponad 20 lat, ale poza telewizją Republika nie był jeszcze emitowany. Realizatorzy od 2000 r. towarzyszyli z kamerą Annie Walentynowicz w jej działaniach na rzecz Polski, towarzyszyli synowi i wnukowi w czasie peregrynacji zwłok matki i babci po Polsce w 2012 r. oraz ich podróży w 2014 r. na polskie Kresy, gdzie urodziła się Anna Walentynowicz. Wracali tam zresztą z kamerą jeszcze kilka razy.

Trzecie w 2023 roku spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP będzie literacko-muzyczne. Zaproszenie przyjął bowiem Sławomir Zygmunt, absolwent dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, muzyk, kompozytor, bard, autor dziesięciu solowych płyt CD z piosenkami, autor książek. Na spotkaniu zaprezentuje swoją najnowszą powieść „Maria oraz inne czerniakowskie opowiastki” (LSW, Warszawa 2023), ponadto wykona z gitarą kilka swoich piosenek.

Spotkanie odbędzie się w środę, 1 marca 2023 r., o godz. 17.00, w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie.

Serdecznie zapraszam na to interesujące spotkanie!

 dr Teresa Kaczorowska,

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP

 Sławomir Zygmunt – muzyk, kompozytor, dziennikarz (absolwent Uniwersytetu Warszawskiego), autor książek, w przeszłości związany ze słynnym klubem Hybrydy. Autor dziesięciu solowych płyt CD z piosenkami. Ponadto jego utwory znalazły się na 11 płytach składankowych. Warszawiak rodem z Czerniakowa, jego dziadkowie mieszkali w tej samej kamienicy, co poeta Krzysztof Kamil Baczyński.Napisał cztery książki: „Bruce Lee i inni. Leksykon filmów wschodnich sztuk walki”,  „Spotkania z…” (z 60. fascynującymi wywiadami, m.in. z Zdzisławem Beksińskim, Romanem Wilhelmim, Gustawem Holoubkiem, Przemysławem Gintrowskim), powieść „Anna oraz inne klubowe opowiastki” (akcja rozgrywa się w latach 80. w klubie Hybrydy), powieść „Maria oraz inne czerniakowskie opowiastki”. Komponuje także muzykę do filmów dokumentalnych (m.in. „Ku pokrzepieniu powstańczych serc. Historia obrazu Matka Boska Armii Krajowej”). Odznaczony Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

„Maria oraz inne czerniakowskie opowiastki” (LSW Warszawa 2023), powieść Sławomira Zygmunta.  To nostalgiczny powrót do lat 60., 70. i 80. XX wieku. Smak i zapach Peerelu w powieści, która opisuje dalsze losy Andrzeja Zydnowicza, bohatera jego książki „Anna oraz inne klubowe opowiastki”. Korowód barwnych postaci Czerniakowa, paczka przyjaciół, pierwsze szlugi i alpagi oraz brydż. Fascynacja kinem, debiut muzyczny oraz klub Hybrydy. Do tego soczyste i mocne opowiadania strażackie z epizodu zesłania do Straży Pożarnej w stanie wojennym. No i pierwsza wielka miłość…Los wrzuca cię w życie tam gdzie chce, ale dalej idziesz sam. Jeśli jesteś z plebejsko-szemranego warszawskiego Czerniakowa, gdzie można zarobić kos pod żebro i gdzie kwiat złodziejstwa płacze w kinie, gdy umiera Winnetou, to masz solidne podstawy, by zostać bandytą albo artystą…

Pierwsze w 2023 roku spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP zapowiada się niezwykle ciekawie. Już sam temat brzmi interesująco „Jan Piotr Norblin – między Rembrandtem a rokokiem”, a przedstawi go Pani Marta Zdańkowska, historyk sztuki z Zamku Królewskiego, kurator niedawnej wystawy w Pałacu od Blachą „Jan Piotr Norblin – reporter sentymentalny”.

Spotkanie odbędzie się pierwszą środę nowego roku, 4 stycznia 2023 r., o godz. 17.00, w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie.

Serdecznie zapraszam na to interesujące spotkanie!

Szczęśliwego Nowego Roku!

 dr Teresa Kaczorowska,

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP

Jan Piotr Norblin – choć był Francuzem, to jednak nad Wisłą rozwinął skrzydła swego talentu. Jego obydwie żony był Polkami, w Polsce urodziły się wszystkie jego dzieci, a on sam stał się protoplastą polsko-francuskiego rodu artystów. Po raz pierwszy w Zamku Królewskim w Warszawie można było obejrzeć aż 125 dzieł Jana Piotra Norblina.

Właściwie nazywał się Jean-Pierre Norblin de la Gourdaine (1745-1830). Kształcił się w Paryżu pod okiem batalisty Francesco Casanovy oraz w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby. Do Polski przybył w 1774 r., na zaproszenie Adama i Izabeli Czartoryskich. Najpierw nauczał ich dzieci rysunku, ale szybko zyskał sławę jako nadworny dekorator i malarz tej arystokratycznej rodziny. Jego prace cenił też król Stanisław August Poniatowski. Do dziś Jan Piotr Norblin jest uważany za ojca polskiego malarstwa rodzajowego i jednego z czołowych artystów epoki stanisławowskiej.

Prace Jana Piotra Norblina – oleje, gwasze, akwarele, rysunki kreślone tuszem i akwaforty – oczarowują wirtuozerią i lekkością kreski oraz pełnym wdzięku kolorytem. Stanowią przy tym cenne źródło wiedzy na temat wydarzeń politycznych i życia codziennego różnych warstw społecznych w Rzeczypospolitej drugiej połowy XVIII wieku. Artysta lubił malować sielankowe sceny z wytwornym towarzystwem podczas plenerowych zabaw w bujnej roślinności ogrodów. Przykładem może być jego praca „Zabawa w Powązkach”, która jest też jednym z nielicznych dokumentów prezentujących nieistniejący już park Izabeli Czartoryskiej, czy słynny gwasz „Odpust na Bielanach pod Warszawą”. Król z kolei cenił sobie cykl prac przybliżających Łazienki Królewskie.

Jednym z ulubionych tematów Norblina był teatr. Przedstawiał w swoich pracach zarówno pełne rozmachu widowiska, jak i skromne teatrzyki wędrowne. Fascynowało go również codzienne życie polskiej ulicy. Z upodobaniem i kronikarskim zacięciem ukazywał targi, kiermasze, odpusty, czy zatłoczone karczmy; odtwarzał na papierze wędrownych handlarzy, grajków, żebraków i naznaczone czasem, starcze fizjonomie. Jednym z głównych źródeł inspiracji była dla Norblina twórczość Rembrandta.

Artysta żywo interesował się także burzliwym życiem politycznym Polski. Zasłynął m.in. jako dokumentalista powstania kościuszkowskiego oraz wydarzeń związanych z uchwaleniem Konstytucji 3 Maja. Jego dzieła należą do najcenniejszych źródeł ikonograficznych epoki kryzysu, odrodzenia i upadku Rzeczypospolitej.

W 1804 r., kilka lat po rozbiorach Polski, Jan Piotr Norblin powrócił do Francji, gdzie mieszkał już do śmierci. Nadal jednak tworzył dzieła inspirowane swoim 30- letnim pobytem w Polsce, darząc wielkim sentymentem nadwiślański krajobraz. Jego obie żony były Polkami. W Polsce urodziły i wychowały się jego dzieci, a sam Jan Piotr stał się protoplastą polsko-francuskiego rodu artystów. Najstarszy syn artysty – Aleksander, był brązownikiem, Marcin – wybitnym wiolonczelistą, a Sebastian – uznanym we Francji malarzem klasycystycznym. Prawnuk Jana Piotra, Stefan Norblin zyskał z kolei sławę jako dekorator art déco. Natomiast wnuk – Wincenty oraz prawnuk Ludwik – założyli w Warszawie słynną wytwórnię wyrobów metalowych, która funkcjonowała w latach 1834–1939, od 1882 r. na ulicy Żelaznej, zaś po upań­stwowieniu w 1947 r. – jako Walcownia Metali „Warszawa” (do 1981 r.). Obecnie pod nazwą „Fabryka Norblina” działa przy ulicy Żelaznej w Warszawie zrewitalizowany, wielofunkcyjny kompleks z Muzeum Fabryki Norblina, które upamiętnia historię dawnych zakładów.

Wystawa „Jan Piotr Norblin sentymentalny reporter” to pierwsza monograficzna prezentacja prac tego artysty w dziejach Zamku Królewskiego w Warszawie. Na pokaz składa się 125 dzieł sztuki ze zbiorów Zamku – oleje, gwasze, akwarele, rysunki kreślone tuszem i akwaforty. Znaczna część prezentowanej kolekcji to nabytki pozyskane drogą zakupu w latach 2018–2022, dzięki dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Mecenasa Zamku – KGHM Polska Miedź S.A. Dopełnieniem wspaniałego zbioru są dzieła przekazane w tym roku w darze przez Fundację Zbiorów im. Ciechanowieckich. Wśród prezentowanych eksponatów znajdują się m.in. prace dotąd nieznane lub dotychczas uznawane za zaginione. Można je było podziwiać w Zamku Królewskim (w Pałacu pod Blachą) bezpłatnie, w okresie 9 września – 11 grudnia 2022 r.

Rok 2022 był owocny dla Jana Piotra Norblina – inną wystawę jego prac można bowiem oglądać także na płn. Mazowszu, w Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie. Ta ekspozycja nosi tytuł „Jan Piotr Norblin – artysta dwóch narodów”, a ok. 200 rysunków i akwaforte na niej prezentowanych pochodzi z kilku polskich muzeów i kolekcji. Czynna jest od 25  października 2022 r. do 20 stycznia 2023 r.

Grudniowe spotkanie Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP, które odbędzie się w środę, 7 grudnia 2022 r., o godz. 17.00 w Domu Dziennikarza, przy ulicy Foksal 3/5 w Warszawie, zapowiada się bardzo interesująco. Gościem będzie bowiem ks. dr Tomasz Chlebowski – misjonarz, filozof, teolog, poeta, dziennikarz i podróżnik. Jego poezję przedstawi młoda artystka Aleksandra Idkowska, wystąpi też duet muzyczny „Cud w Dolinie Baka”.

Serdecznie zapraszam!

Teresa Kaczorowska

przewodnicząca Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP

TRANSMISJA SPOTKANIA TUTAJ.

ks. dr Tomasz Chlebowski – filozof, teolog, poeta, dziennikarz i podróżnik. Formację duchową przeszedł w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku; filozofię, teologię, komunikację społeczną studiował na  KUL w Lublinie i na UKSW w Warszawie, gdzie obronił też rozprawę doktorską „Ekumenizm duchowy w nauczaniu papieża Jana Pawła II”. Drugą pracę doktorską “L’incontro come compito essenziale dell’essere uomo nelle opere di Ryszard Kapuściński” obronił na  Pontificia Università della Santa Croce w Rzymie.

Opublikował kilka książek: „Ekumenizm duchowy w nauczaniu papieża Jana Pawła II” (Norbertinum, Lublin 2006); “La visione dell’uomo e del mondo nei reportage di Ryszard Kapuściński” (PUSC Roma 2006); “Orizzonti che si incontrano. L’incontro nelle opere di Ryszard Kapuściński” (Persiani Editore, Bologna 2012); “Horyzonty spotkań Ryszarda Kapuścińskiego” (Difin, Warszawa 2014); “Drogi i bezdroża Meksyku” ( Bernardinum, Pelplin 2020) oraz dwa tomiki wierszy: „Nieobojętność” (Warszawa 2003) i „Czekanie na wiosnę” (Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, Łódź 2004). Jest też autorem albumu dla dzieci „Pierwsza Komunia Święta (Adam, Warszawa 2004).

Ks. dr Tomasz Chlebowski był współprowadzącym audycje ekumeniczne „Aby byli jedno” w  Archidiecezjalnym Radio Józef (Warszawa). W 2013 r. był wykładowcą teologii ekumenicznej w diecezjalnej Szkole Teologicznej im. Jana XXIII w Rieti (Włochy).

Członek Związku Pisarzy Katolickich (ZPK). Recenzent kwartalnika „Kultura-Media-Teologia” (wyd. UKSW), felietonista „Głosu Słupcy”, redaktor tygodnika „Frontiera” włoskiej diecezji Rieti (2016-2020). Obecnie współpracuje regularnie z pismem „Martyria” Diecezji Ełckiej, prowadzi cieszący się popularnością blog z codziennymi rozważaniami ewangelicznymi „Chleb Boski”, www.chleb-boski.blogspot.com, a także blog „Mi Mexico Blog” (http://arribameksyko.blogspot.com).Podróżnik, szczególnie pasjonat Meksyku, stąd podejmuje często tematykę o tym kraju i wkrótce się do niego udaje na stałe.

Aleksandra Idkowska – wokalistka, pianistka, artystka uczestnicząca w wielu projektach muzycznych. Absolwentka klasy fortepianu w POSM II st. w Poznaniu. Studentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie na wydziale musicalu. Laureatka wielu festiwali piosenki o randze ogólnopolskiej oraz międzynarodowej. Aktorka Teatru Żydowskiego. Interpretatorka m.in. twórczości Agnieszki Osieckiej.

Duet „Cud w dolinie Baka” – „Nazwa zespołu odnosi się do historii naszego małżeństwa, które Bóg uratował i przemienił” – piszą o sobie Marta i Grzegorz Kicińscy, twórcy zespołu „Cud w dolinie Baka”. Baka to biblijna Dolina Łez, która pojawia się w Psalmie 84. Ludzie ufający Bogu przemieniają tę Dolinę Płaczu w źródło życia. Marta i Grzegorz Kicińscy przyznają, że większość ich piosenek odnosi się właśnie do wydarzeń, które były takimi dolinami, z których Bóg ich wyprowadzał.